Read an Excerpt

Baineadh an anáil de Chathal. Ba é sin an rud ba lú ar fad a raibh sé ag súil leis. Theastaigh uaidh míle ceist a chur. Ach b’in a raibh d’eolas ag Bean Uí Nualláin dó. Agus ag Ruairí nuair a tháinig sé cúpla nóiméad ina dhiaidh sin. Bhí a chroí ina bhéal ag Cathal nó gur shroicheadar an t-ospideal. Cé chomh dona agus a bhí a athair i ndáiríre? An bhféadfadh sé gur maraíodh sa timpiste é ach nár theastaigh uathu é sin a rá le Cathal féin go fóill? Ba mhór an faoiseamh dó, mar sin, a fháil amach nach raibh a athair i gcontúirt a bháis cé go raibh sé gortaithe go dona. Bhí go leor cnámha briste aige agus dochar déanta dá dhroim, a dúradar. Chaithfí tuilleadh tástálacha a dhéanamh lena fháil amach cé chomh dona agus a bhí a dhroim. Ach bhíodar cinnte faoi rud amháin. Ní inniu ná amárach a bheadh Liam Mac Donnchadha ag dul abhaile.

6

Chaith Cathal uaireanta fada ag coinneáil comhluadair lena athair sna seachtainí ina dhiaidh sin. Théadh sé díreach chuig an ospidéal ón scoil agus thagadh a mháthair isteach tar éis a cuid oibre tráthnóna. Dá mbeadh lá saor ag Cathal chaithfeadh sé an lá ar fad san ospidéal.

Suite le hais na leapan san ospidéal a bhí Cathal nuair a fuair sé amach go raibh athrú mór eile le teacht ar a shaol. D’inis a mháthair dó go bródúil go raibh sí tar éis ardú céime a fháil ag an obair, rud a chiallódh go mbeadh pá i bhfad níos airde anois

aici. Bhí ríméad an domhain ar Chathal an scéal nua sin a chloisteáil. Bhí a fhios aige go mbeadh an t-airgead breise uathu go géar anois agus a athair sínte ar chnámh a dhroma san ospidéal. Ach baineadh siar as nuair a d’inis a mháthair an chuid

eile den scéal dó:

‘Ach tá faitíos orm go gcaithfidh muid bogadh

siar go Gaillimh, a Chathail. Is ansin atá an t-óstán a bhfuil an jab nua seo ann.’