Geen Door Mensenhanden Gemaakte Weg

by Stefan Jarnik, Stefan Jarnik (Editor), Christian Lingua Team (Translator), Joanna Gorham (Illustrator), Paul Heemann (Compiler)

Overview

In dit verhaal gaat het over een burgermeester van een middeleeuws dorp, die zich welbewust is van zijn invloedrijke positie. Als kind was hij op een bijna romantische manier verbonden met de natuur. Als jonge man kiest hij toch voor een leven te midden van de dorpsgemeenschap. Na een paar jaar hard werken wordt hij gekozen tot burgermeester. Alles lijkt perfect te verlopen, tot hij op een dag bij de dorpsbron een oude wandelaar tegen komt. Door zijn opvliegend karakter raakt de burgermeester verzeild in een wedstrijd met de oude man. Ze zijn nog maar net onderweg als er al allerlei vreemde gebeurtenissen plaatsvinden - en dat is nog maar het begin. De dorpeling heeft er al snel spijt van dat hij de wandelaar heeft uitgedaagd, het is echter te laat om erop terug te keren. Heeft het “lot” toch nog iets goeds voor hem in petto?

Product Details

ISBN-13:	9783902967060
Publisher:	Jarnik, Stefan
Publication date:	07/03/2014
Series:	Übersetzungsreihe Kein Weg Von Menschenhand
Sold by:	Libreka GmbH
Format:	eBook
Pages:	60
File size:	444 KB
Age Range:	16 - 18 Years
Language:	Dutch

Read an Excerpt

Geen door mensenhanden gemaakte weg

Een dorp in een bergdal in lang vervlogen jaren, vele eeuwen verwijderd van hier en nu.

Ver van het kloppende centrum van het dorp stond een solide, op rots gebouwd huis aan de
voet van een berg. Er leidde geen door mensenhanden gemaakte weg vanuit het dorp naar het
huis. Het was alleen te bereiken over de natuurlijke grond. Het uiterlijk van het huis deed
buitenlands aan en het leek wat bouwstijl betreft niet op de andere bouwwerken in het dorp.

Rondom het huis rezen boomstronken omhoog alsof ze uitgestrooid waren over de grond.
In combinatie met het jonge bos dat vanaf de kant van de berg dichterbij kwam, was een ding
meteen duidelijk: het leven hier was al generaties lang diep doordrongen van het cyclisch
verloop der dingen. Aan de andere kant van het huis liep een stroom steeds op dezelfde
manier door de rivierbedding, die reeds lang geleden door haarzelf moeizaam buitgemaakt
was op de harde rotsgrond. Van dichtbij gezien staken vele details van de kleuren van
enerzijds de natuurlijk hier voorkomende en anderzijds de door mensen gemaakte of bewerkte
voorwerpen tegen elkaar af. Van een afstand echter vervaagden de scherpe grenzen, leken
kleuren met gelijksoortige nuances in elkaar over te lopen, waardoor nieuwe kleurvlakken
leken te ontstaan. Ondanks het schilderachtig uiterlijk moet echter wel een ding duidelijk zijn.
Bij alle schoonheid die in de natuur zichtbaar werd, was het leven voor de mensen hier vol
ontberingen en niet zelden gevaarlijk. Herhaaldelijk had de berg onverholen zijn macht laten
zien en ook de ijskoude stroom van het kristalheldere water had na neerslagrijke winters al
menig slachtoffer geëist. Daarnaast kende de natuur nog enkele andere sluwe varianten om
een leven, jong of oud, voortijdig te beëindigen.

Ten tijde van deze vertelling lag de oprichting van het dorp in een ver verleden. Bij tijd en
wijle put de mens ook kracht uit zijn herinneringen en daarom werd al datgene dat sinds de
stichting van het dorp gebeurd was en de moeite waard leek om herinnerd te worden,
behouden en mondeling doorgegeven. Bovendien leek elk huis van het dorp zijn eigen
geschiedenis te hebben, die door de bewoners van dat huis niet zonder trots in ere werd
gehouden en van generatie op generatie werd doorgegeven. Het is dan ook niet verwonderlijk
dat ook het kleine, enigszins afgelegen huis aan de voet van de berg zijn plaats had in de
herinneringen en gedachten van de dorpsgemeenschap. Het was ongeveer tegelijkertijd met de
andere oorspronkelijke huizen van de nederzetting ontstaan. Volgens de herinnering van het dorp was plotseling een vreemde familie opgedoken, die zonder aan iemand om toestemming
te vragen in de buurt van de berg was begonnen te bouwen.

De man van middelbare leeftijd, zijn vrouw en hun drie volwassen zonen leken van ver te
zijn gekomen want in hun uiterlijk vonden de mensen niets wat ze uit hun omgeving
herkenden. Ze verschilden qua huidskleur en gezichtsvorm duidelijk van de hier wonende
mensen en spraken een taal die niemand kon verstaan of zelfs ooit maar had gehoord. Ze
kleedden zich ook anders. Hoewel de kleding die ze droegen oud en versleten was, moest ze
van zeer goede kwaliteit zijn geweest. In het dorp kwam men de buitenlandse nieuwkomers
zelden tegen. Omdat ze zich echter altijd zeer beleefd en correct gedroegen, werden zij en hun
bouwactiviteiten geduld. Bovendien mocht op het land waarop ze hun woning inrichtten, vrij
gebouwd worden.