¿wiczenia z utraty

To ksi¿ga mi¿o¿ci i ¿mierci, próba oszukania losu, oswojenia wyroku choroby ostatecznej. ¿arliwy zapis walki i odchodzenia. Prawdziwy. Bolesny.

On ¿ mieszkaj¿cy w Kanadzie t¿umacz, podró¿nik, krytyk literacki ¿ poznaje nagle nie pozostawiaj¿c¿ nadziei diagnoz¿. Bezwzgl¿dny nowotwór mózgu. Ona ¿ warszawska pisarka, poetka, reporta¿ystka ¿ uwiecznia w dzienniku prze¿ycia z czasu, jaki im pozosta¿. A nie b¿dzie go wiele. Tworzyli niezwyk¿¿ par¿. Zakochani, zach¿anni na siebie i przygod¿, stwarzaj¿cy wspólny los mimo odleg¿o¿ci. Nigdy sob¿ nie znudzeni. Wybrani. Chcieli zestarze¿ si¿ razem. Nie uda¿o si¿. Próbowali znajdowa¿ rado¿¿ w najdrobniejszych przejawach codzienno¿ci, choroba ich tego nauczy¿a. Smakowali ka¿dy dzie¿ jakby by¿ ostatni. Ten tak¿e nadszed¿. Tej ksi¿¿ki nie trzeba si¿ ba¿. To wielkie wyznanie mi¿o¿ci.

Anna Janko:

Ludzie nie mog¿ uwierzy¿, ¿e mo¿na wycyzelowa¿ ból, cierpie¿ od razu ¿artystycznie¿. Podejrzewaj¿ nieczu¿e serce, wyrachowanie, nawet m¿dry Gombrowicz w Dziennikach napisa¿, ¿e ¿rozpacz, która uk¿ada pi¿kne zdania jest podejrzana¿. Ksi¿¿ka Agaty Tuszy¿skiej jest bardzo pi¿kna, a wi¿c podejrzana... Ale czy wszelka sztuka nie bywa podejrzana? Polega przecie¿ na nieustannym przekraczaniu granicy pomi¿dzy tym, co ludzkie, a tym co boskie, albo i demoniczne. ¿wiczenia z utraty, to nie jest tylko jeden z tych zapisów granicznych ¿yciowych sytuacji, nagich ¿wiadectw, które mog¿ by¿ terapeutyczn¿ lektur¿, wsparciem w cierpieniu, u¿mierzaj¿ samotno¿¿ w bólu. Ta ksi¿¿ka nale¿y do gatunku utworów ¿a¿obnych, znakomicie reprezentowanego w historii literatury, ma przemy¿lan¿ form¿ artystyczn¿ i, jak wiele innych tekstów tego w¿a¿nie rodzaju, powstawa¿a na gor¿co, w bezpo¿redniej blisko¿ci ¿mierci.

¿wiczenia z utraty

5.95 In Stock